อุปกรณ์ท่อ

อุปกรณ์การบีบอัด

อุปกรณ์บีบอัด (บางครั้งเรียกว่า "อุปกรณ์ล็อคพุ่มไม้") ประกอบด้วยที่นั่งทรงกรวยเรียวแบบเว้า แหวนบีบรูปทรงกระบอกกลวง (บางครั้งเรียกว่าปลอกโลหะ); และน็อตอัดซึ่งถูกเกลียวเข้ากับตัวถังของข้อต่อและขันให้แน่นเพื่อทำการเชื่อมต่อที่รั่วซึม พวกเขามักจะทำจากทองเหลืองหรือพลาสติก แต่อาจใช้เหล็กกล้าไร้สนิมหรือวัสดุอื่น ๆ

แม้ว่าการเชื่อมต่อการบีบอัดจะมีความทนทานน้อยกว่าการเชื่อมต่อที่มีการเปลี่ยนแปลง แต่มันก็ติดตั้งง่ายด้วยเครื่องมือง่าย ๆ อย่างไรก็ตามพวกเขาใช้เวลาในการติดตั้งนานกว่าข้อต่อที่คดเคี้ยวและบางครั้งต้องมีการขันแน่นอีกครั้งเพื่อหยุดการรั่วไหลช้าซึ่งอาจเกิดขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป เนื่องจากการรั่วไหลที่เป็นไปได้เหล่านี้โดยทั่วไปจะถูก จำกัด ในตำแหน่งที่สามารถเข้าถึงได้ (เช่นใต้ห้องครัวหรืออ่างล้างมือในห้องน้ำ) และเป็นสิ่งต้องห้ามในสถานที่ที่ปกปิดเช่นการตกแต่งภายในของผนัง ..

ข้อต่อ Flare

ตัวเชื่อมต่อที่ปะทุไม่ควรสับสนกับตัวเชื่อมต่อการบีบอัดซึ่งโดยทั่วไปแล้วจะไม่สามารถใช้แทนกันได้ พวกเขาใช้การเชื่อมต่อรูปกรวยเรียวแทนแหวนอัด เครื่องมือวูบวาบพิเศษใช้เพื่อขยายท่อเป็นรูประฆังขนาด45º tapered ที่ตรงกับรูปร่างที่ยื่นออกมาของชุดโคมไฟ จากนั้นจะทำการขันน็อตซึ่งติดตั้งไว้เหนือท่อแล้วขันให้แน่นเพื่อกระชับพื้นผิวของเรียวให้แน่นเข้าด้วยกัน โดยทั่วไปแล้วตัวเชื่อมต่อ Flare ทำจากทองเหลืองหรือพลาสติก แต่อาจใช้เหล็กกล้าไร้สนิมหรือวัสดุอื่น

แม้ว่าการเชื่อมต่อที่ลุกเป็นไฟจะใช้แรงงานมาก แต่ก็มีความทนทานและเชื่อถือได้ ถือว่ามีความปลอดภัยมากขึ้นต่อการรั่วไหลและความล้มเหลวอย่างฉับพลันโดยใช้ในระบบเบรกไฮดรอลิกและในการใช้งานแรงดันสูงและความน่าเชื่อถือสูงอื่น ๆ

ฟิตติ้งหน้าแปลน

โดยทั่วไปจะใช้อุปกรณ์หน้าแปลนสำหรับการเชื่อมต่อกับวาล์ว, เครื่องมือแบบอินไลน์หรือหัวฉีดอุปกรณ์ สองพื้นผิวเข้าด้วยกันอย่างแน่นหนาพร้อมกับสลักเกลียว, เวดจ์, ที่หนีบหรือวิธีการอื่น ๆ ในการใช้แรงอัดสูงถึงแม้ว่าปะเก็นบรรจุหรือ โอริง อาจติดตั้งระหว่างหน้าแปลนเพื่อป้องกันการรั่วไหล จาระบีพิเศษหรือไม่มีสิ่งใดเลย (หากพื้นผิวการผสมพันธุ์เกิดขึ้นอย่างแม่นยำเพียงพอ) แม้ว่าอุปกรณ์หน้าแปลนจะมีขนาดใหญ่ แต่ก็มีประสิทธิภาพในการใช้งานที่ต้องการเช่นเครือข่ายน้ำประปาขนาดใหญ่และระบบไฟฟ้าพลังน้ำ

หน้าแปลนถูกจัดอันดับที่ 150, 300, 400, 600, 900, 1500 และ 2500 ปอนด์หรือ 10, 15, 25, 40, 64, 100 และ 150 บาร์ มีหน้าแปลนหลากหลายประเภทขึ้นอยู่กับการก่อสร้าง หน้าแปลนที่ใช้ในการวางท่อ (ปาก, เกลียว, สลิป, ตาบอด, คอเชื่อม, ซ็อกเก็ต, ข้อต่อตักและการลดขนาด) มีให้เลือกหลายแบบเช่นยกขึ้นแบบแบนและแบบวงแหวน

หน้าแปลนลื่นไถลจะลื่นผ่านท่อและรอยเพื่อเสริมความแข็งแรงและป้องกันการรั่วไหล หน้าแปลนนี้มีราคาถูกกว่าคอเชื่อมและต้องการความแม่นยำน้อยกว่าเมื่อตัดท่อตามความยาว หน้าแปลนตาบอดใช้เพื่อปิดระบบท่อหรือเปิดในขณะที่ยังช่วยให้เข้าถึงได้ง่ายสำหรับการตรวจสอบ

หน้าแปลนคอเชื่อมเข้ากับระบบท่อด้วยการเชื่อมแบบชน แม้ว่าคอยาว (หรือฮับ) จะมีราคาแพง แต่ก็ช่วยลดความเค้นเชิงกลในการวางท่อโดยการกระจายความเค้นระหว่างฐานของหน้าแปลนและผนังที่จุดเชื่อม ความปั่นป่วนและการกัดเซาะจะลดลงเนื่องจากขนาดการจับคู่ของท่อและหน้าแปลน

ซ็อกเก็ตหน้าแปลนปรากฏขึ้นคล้ายกับสลิป -on หน้าแปลน แต่เบื่อมันเป็นเคาน์เตอร์เบื่อที่จะรับท่อ การเชื่อมเนื้อรอบฮับของหน้าแปลนยึดหน้าแปลนกับท่อโดยมีการเพิ่มการเชื่อมตามช่วงเวลาในการใช้งานที่มีความเครียดสูง มันถูกใช้บ่อยที่สุดในระบบแรงดันสูงเช่นสายไฮดรอลิกและไอน้ำ

หน้าแปลนตักร่วมกันคล้ายกับแบบสลิปโดยมีห้องที่จุดตัดของเจาะและหน้าแปลนสำหรับปลายต้นขั้ว ใบหน้าของปลายต้นขั้วสอดคล้องกับหน้าปะเก็นของหน้าแปลน มันถูกใช้ที่ส่วนของท่อจะต้องรื้อถอนอย่างรวดเร็วและง่ายดายสำหรับการตรวจสอบหรือเปลี่ยน

อุปกรณ์เชิงกล

ผู้ผลิตเช่น Victaulic และ Grinnell ผลิตอุปกรณ์ยึดแขนซึ่งจะแทนที่การเชื่อมต่อหลายหน้าแปลน พวกเขาแนบกับส่วนปลายของท่อผ่านร่องกดรอบ (หรือตัด) รอบปลายท่อที่จะเข้าร่วม มีการใช้กันอย่างแพร่หลายในท่อเหล็กขนาดใหญ่และยังสามารถใช้กับวัสดุอื่น ๆ

ข้อได้เปรียบหลักของตัวเชื่อมต่อเหล่านี้คือสามารถติดตั้งได้หลังจากตัดท่อตามความยาวในสนาม สิ่งนี้สามารถประหยัดเวลาและค่าใช้จ่ายจำนวนมากเมื่อเทียบกับการเชื่อมต่อหน้าแปลนซึ่งจะต้องเชื่อมจากโรงงานหรือภาคสนามไปยังส่วนของท่อ อย่างไรก็ตามข้อต่อที่ยึดด้วยเครื่องจักรนั้นมีความไวต่อความเค้นตกค้างและความหนาที่เกิดจากโลหะที่แตกต่างกันและการเปลี่ยนแปลงของอุณหภูมิ

การติดตั้งแบบร่องหรือที่เรียกว่าการมีเพศสัมพันธ์แบบร่องมีองค์ประกอบสี่อย่าง: ท่อแบบร่อง, ปะเก็น, ตัวเรือนแบบคลัปและน็อตและสลักเกลียว ร่องจะทำโดยการขึ้นรูปเย็น (หรือการตัดเฉือน) ร่องที่ส่วนท้ายของท่อ ปะเก็นที่ล้อมรอบด้วยตัวเรือนคัปปลิ้งจะพันรอบปลายท่อทั้งสองโดยที่คัปปลิ้งจะเข้ากับร่อง สลักเกลียวและถั่วจะถูกขันให้แน่นด้วยซ็อกเก็ตหรือประแจผลกระทบ ตัวเรือนคัปปลิ้งที่ติดตั้งนั้นจะหุ้มปะเก็นและประกอบร่องรอบท่อเพื่อสร้างซีลกันรั่วในข้อต่อท่อที่มีการควบคุมตัวเอง ข้อต่อแบบร่องมีสองประเภท ข้อต่อที่ยืดหยุ่นช่วยให้การเคลื่อนที่เชิงมุมมีจำนวน จำกัด และการเชื่อมต่อแบบแข็งไม่อนุญาตให้มีการเคลื่อนที่และอาจใช้เมื่อจำเป็นต้องใช้ข้อต่อที่ไม่สามารถเคลื่อนย้ายได้ (คล้ายกับหน้าแปลนหรือข้อต่อแบบเชื่อม)

ข้อต่อแบบบีบหรือแบบกด

การเชื่อมต่อแบบ Crimped หรือแบบกดใช้อุปกรณ์พิเศษที่ติดตั้งถาวรกับท่อด้วย crimper ขับเคลื่อน อุปกรณ์ที่ผลิตด้วยกาวติดตั้งที่ติดตั้งมาแล้วเลื่อนไปที่ท่อที่จะเชื่อมต่อ แรงดันสูงจะถูกใช้เพื่อทำให้ข้อต่อผิดรูปและบีบอัดยาแนวกับท่อภายในทำให้เกิดรอยรั่วซึม

ข้อดีของวิธีนี้คือความทนทานความเร็วความเรียบร้อยและความปลอดภัย อุปกรณ์ crimped บางตัวออกแบบมาเพื่อใช้กับท่อทองแดงโดยไม่ต้องใช้ฟลักซ์หรือโลหะฟิลเลอร์ การเชื่อมต่อสามารถทำได้แม้ในขณะที่ท่อเปียก แม้ว่าอุปกรณ์ crimped จะเหมาะสำหรับท่อน้ำดื่มและระบบร้อนและเย็นอื่น ๆ (รวมถึงเครื่องทำความร้อนส่วนกลาง) แต่ก็มีราคาแพงกว่าอุปกรณ์ที่มีการตีอย่างมาก

อุปกรณ์กดที่มีโปรไฟล์ V และ M (V Contour & M Contour) ในเหล็กกล้าไร้สนิมเหล็กคาร์บอนและทองแดงเป็นที่นิยมอย่างมากในยุโรปและผู้ผลิตหลายรายเช่น Viega, Gebrit, Swiss Fittings และ ISOTUBI จัดจำหน่ายอุปกรณ์กดแบบพึ่งพาระบบ เมื่อเปรียบเทียบกับประเภทการเชื่อมต่ออื่น ๆ ข้อต่อแบบกดมีข้อได้เปรียบด้านความเร็วการติดตั้งและความปลอดภัย การกดฟิตติ้งสแตนเลสสามารถทำได้ภายใน 5 วินาทีด้วยอุปกรณ์ที่ถูกต้อง การกดอุปกรณ์ที่สำคัญไปยังท่อหรืออุปกรณ์อื่น ๆ เสร็จสมบูรณ์ผ่านเครื่องกดไฟฟ้า แต่ยังมีเครื่องกดกลที่มีอยู่ แบรนด์หลักส่วนใหญ่จะมีแผ่นพลาสติกที่ปลายของอุปกรณ์กดเพื่อให้ระบุได้ง่ายหากติดตั้งอุปกรณ์กดได้อย่างปลอดภัย นอกจากนี้การติดตั้งไม่ได้ใช้การเชื่อมใด ๆ ดังนั้นจึงติดตั้งอุปกรณ์เชื่อมต่อที่เหมาะสมและได้รับการรับรองเฉพาะสำหรับท่อก๊าซ อุปกรณ์กดสแตนเลสและเหล็กกล้าคาร์บอนสามารถรับแรงดันได้สูงถึง 16 บาร์

อุปกรณ์ยึดฮับ

ท่อเหล็กหล่อทำขึ้นตามประเพณีด้วยปลายเดือยหนึ่งอัน (ธรรมดา) และหนึ่งซ็อกเก็ตหรือฮับปลาย (รูปถ้วย) ในการใช้งานหัวจุกของส่วนหนึ่งถูกวางไว้ในซ็อกเก็ตของหนึ่งก่อนหน้านี้และแหวนของ เส้นเชือกที่ ถูกบังคับให้ลงไปในรอยต่อด้วยเหล็กกาว หลังจากนี้พื้นที่ส่วนที่เหลือในฮับก็เต็ม โดยหลักการแล้วจะทำได้โดยการเท ตะกั่ว เหลวที่หลอมเหลวแล้วปล่อยให้มันตั้งและตอกด้วยเครื่องมือกาว หากสิ่งนี้เป็นไปไม่ได้เนื่องจากตำแหน่งหรือปัจจัยอื่น ๆ ข้อต่อก็อาจจะเต็มไปด้วยขนแกะหรือเชือกที่บรรจุลงอย่างหนักทีละชั้น

ข้อต่อปลอกยาง

เหล็กหล่อ DWV ยังคงถูกนำมาใช้ในการก่อสร้างระดับพรีเมี่ยมเพราะพวกเขาดับเสียงของน้ำเสียที่ไหลผ่านพวกเขา แต่วันนี้พวกเขาไม่ค่อยเข้าร่วมกับข้อต่อตะกั่วแบบดั้งเดิม แต่ท่อและข้อต่อที่มีการเชื่อมต่อแบบธรรมดา (แบบไม่กระดิ่ง) จะถูกเชื่อมต่อเข้าด้วยกันและยึดด้วยปลอกยางพิเศษ (หรือ "no-hub") การติดตั้งปลอกยางจะถูกหุ้มด้วยสแตนเลสสตีล ทำตราแน่นรอบท่อและอุปกรณ์ ถึงแม้ว่าวัสดุจะไม่ถูก แต่ก็มีความทนทาน (โดยทั่วไปจะเป็นยางนีโอพรีนหรือพีวีซี)

ข้อได้เปรียบของข้อต่อยางที่มีความยืดหยุ่นคือพวกเขาสามารถรองรับการเยื้องศูนย์ขนาดเล็กและสามารถโค้งงอเล็กน้อยสำหรับการติดตั้งในสถานที่แคบ หากจำเป็นสามารถถอดประกอบข้อต่อได้ในภายหลังและอาจมีการปรับแต่งข้อต่อและท่อใหม่ อย่างไรก็ตามมันมักจะไม่ใช่ธรรมเนียมที่จะต้องใช้ที่หนีบและปลอกยางอีกครั้ง