การทำงานและการประยุกต์ใช้การเชื่อมแบบก้น

การเชื่อมแบบก้นต้านทาน (ต่อไปนี้เรียกว่าการเชื่อมแบบก้น) เป็นวิธีการเชื่อมแบบต้านทานที่ใช้ความต้านทานความร้อนในการเชื่อมชิ้นงานสองชิ้นเข้าด้วยกันพร้อมกันทั้งหน้าในเวลาเดียวกันข้อศอกหน้าแปลนเชื่อมก้นและอุปกรณ์ท่อสแตนเลสอื่น ๆ ส่วนใหญ่จะใช้การเชื่อมแบบก้น

การเชื่อมแบบก้นแบ่งออกเป็น การเชื่อมก้นต้านทาน และ เชื่อมก้นแฟลชสอง.

การเชื่อมแบบก้นเป็นวิธีการกดปลายชิ้นงานสองชิ้นให้แน่นตั้งแต่ต้นจนจบโดยให้ความร้อนเข้ากับสภาพพลาสติกโดยใช้ความต้านทานความร้อนจากนั้นใช้แรงดันปลอมอย่างรวดเร็ว (หรือรักษาแรงดันในการเชื่อมโดยไม่ต้องใช้แรงดันปลอม ) เพื่อทำการเชื่อมให้เสร็จสมบูรณ์

การเชื่อมแบบก้นแฟลชเป็นวิธีการประกอบชิ้นส่วนเชื่อมสองชิ้นเข้ากับข้อต่อก้นโดยวางให้สัมพันธ์กันเปิดเครื่องและทำให้หน้าสัมผัสค่อยๆใกล้ถึงจุดสัมผัสในพื้นที่ใช้ความต้านทานความร้อนเพื่อทำให้หน้าสัมผัสเหล่านี้ร้อนขึ้น (เพื่อสร้างแฟลช) ใช้แรงปลอมเหนือศีรษะอย่างรวดเร็วและรับรอยต่อถาวร

ขอบเขตการใช้งานสามารถสรุปได้ดังนี้:

(1) ความยาวในการเชื่อมต่อของชิ้นงาน

ตัวอย่างเช่นการเชื่อมแบบก้นของแถบโปรไฟล์สายไฟเหล็กเส้นรางท่อหม้อไอน้ำท่อส่งน้ำมันและก๊าซ

(2) การเชื่อมก้นของชิ้นงานแหวน

ตัวอย่างเช่นขอบรถและจักรยานการเชื่อมก้นขอบรถจักรยานยนต์การเชื่อมห่วงโซ่แบบต่างๆ

(3) การประกอบเชื่อมส่วนประกอบ

เพื่อลดต้นทุนในการรีดการตีขึ้นรูปการปั๊มหรือการกลึงชิ้นส่วนเป็นชิ้นส่วนที่ซับซ้อนเช่นตัวเรือนเพลาบังคับทิศทางรถและการเชื่อมก้นของเพลาล้อหลังการเชื่อมแบบก้นของก้านสูบก้านและชิ้นส่วนพิเศษของการเชื่อมแบบก้นเป็นต้น

(4) การเชื่อมก้นของโลหะที่แตกต่างกัน

สามารถประหยัดโลหะมีค่าและปรับปรุงประสิทธิภาพของผลิตภัณฑ์ตัวอย่างเช่นการเชื่อมก้นของชิ้นส่วนเครื่องมือ (เหล็กกล้าความเร็วสูง) และหาง (เหล็กกล้าคาร์บอนปานกลาง) การเชื่อมก้นของหัว (เหล็กทนความร้อน) และหาง (เหล็กโครงสร้าง) ของวาล์วไอเสียของเครื่องยนต์สันดาปภายในการเชื่อมก้นอลูมิเนียม - ทองแดง ข้อต่อที่เป็นสื่อกระแสไฟฟ้า ฯลฯ

ด้วยความเข้าใจที่เรียบง่ายเราทราบอย่างชัดเจนถึงสองวิธีในการเชื่อมแบบก้นและการประยุกต์ใช้งานสรุปได้ว่าการเชื่อมแบบก้นถูกนำมาใช้กันอย่างแพร่หลายเนื่องจากมีผลผลิตสูงและระบบอัตโนมัติที่ใช้งานง่าย