เหตุใดเหล็กกล้าไร้สนิมจึงสามารถต้านทานการกัดกร่อนได้?

ความต้านทานการกัดกร่อนของเหล็กกล้าไร้สนิมส่วนใหญ่เกิดจากการเพิ่มองค์ประกอบ Cr ในเหล็กในปริมาณสูงองค์ประกอบ Cr ออกซิไดซ์ได้ง่ายและสามารถสร้างฟิล์มออกไซด์ Cr2O3 ที่มีความหนาแน่นสูงได้อย่างรวดเร็วบนพื้นผิวของเหล็กความต้านทานการกัดกร่อนของเหล็กกล้าไร้สนิมส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับฟิล์มพาสซีฟที่มีความหนาแน่นบางมาก (ประมาณ 1 นาโนเมตร) ที่ปกคลุมบนพื้นผิวฟิล์มแบบพาสซีฟนี้แยกออกจากตัวกลางที่มีฤทธิ์กัดกร่อนและเป็นเกราะป้องกันพื้นฐานสำหรับการป้องกันเหล็กกล้าไร้สนิม หากฟิล์มแบบพาสซีฟไม่สมบูรณ์หรือชำรุด สแตนเลสจะยังคงสึกกร่อน

สแตนเลสที่วางอยู่ในอากาศจะสร้างฟิล์มออกไซด์ แต่การป้องกันฟิล์มนี้ไม่สมบูรณ์ความหนาเฉลี่ยของพื้นผิวสแตนเลสคือ 10 มม. ผ่านการดอง μ พื้นผิวของ M หนึ่งชั้นถูกสึกกร่อน และกิจกรรมทางเคมีของสารละลายกรดทำให้อัตราการละลายของส่วนที่บกพร่องนั้นสูงกว่าส่วนอื่นๆ บนพื้นผิวดังนั้นการดองสามารถทำให้พื้นผิวทั้งหมดมีความสม่ำเสมอและสมดุลที่สำคัญกว่านั้น ผ่านการดองและการทำให้เป็นฟอง เหล็กและเหล็กออกไซด์จะละลายก่อนโครเมียมและโครเมียมออกไซด์ และชั้นที่ด้อยของโครเมียมจะถูกลบออกเพื่อเพิ่มโครเมียมบนพื้นผิวของสแตนเลส ภายใต้การกระทำของการเกิดฟิล์มออกซิไดซ์ การทำให้เป็นฟิล์มที่สมบูรณ์และเสถียร ฟิล์มถูกผลิตขึ้นบนพื้นผิวศักยภาพของฟิล์มทู่ที่อุดมด้วยโครเมียมนี้สามารถเข้าถึง + 1.0V (SCE) ซึ่งใกล้เคียงกับศักยภาพของโลหะมีค่า และปรับปรุงความเสถียรของความต้านทานการกัดกร่อน

ตามโหมดการทำงานที่แตกต่างกัน สแตนเลสดองและทู่รักษาส่วนใหญ่ประกอบด้วยหกวิธี: วิธีการแช่ วิธีการวาง วิธีการแปรง วิธีสเปรย์ วิธีการหมุนเวียน และวิธีการไฟฟ้าเคมี